می بینی چقدر تنهام؟
می بینی چقدر درگیر ذهنیات خودم هستم؟
خدایا! می بینی هر روز دارم مثل شمع درون خودم می ریزم
خدایا! گفتی با سوخته دل هایی، کجایی؟ صدای دلم رو می شنوی
خدایا! هر چقدر دورت می گردم صدای کمتری از تو می شنوم
خدایا ! می بینی هر شب از اشکام، دریا می سازم
خدایا! کجایی
جقدر می خوای به من نگاه کنی؟
من رو به کی سپردی؟
من رو کجا گذاشتی؟
خدایا! از دیدن زجرهام لذت می بری؟
تا به کی سرم رو بالا نگه دارم و از درون وجودم و روحم ریسیده بشه؟
خدایا! تو می خوای من به کی به غیر از خود تو پناه بیارم؟
خدایا! دو راهی های زندگی ام رو چرا هر روز بیشتر و بیشتر می کنی؟
خدایا! چرا رنج و درد زمونه رو به پای من می ریزی؟
ببینم
تو قسمت من گذاشتی که دیگران رو از آب و گل در بیارم و بعد خودم تو باتلاق برم؟
در دو روز عمر کوته سخت جانی کرده ام
توی این هزار و یک شب بس نبود که به پای عشق الهی بشینم که حالا باید پر هام رو برات بسوزونم؟
خدایا! دیدی که من در مقابل همه چیز سکوت کردم و دلم به هزار صدای زهر دار شکست و نزاشتم کسی صداش رو بشنونه
خدایا! بعضی وقتها می مونم نفرین کنم یا دعا کنم
خدایا! من هزار بار پای دلم نشستم و خسارت هاش رو به جون خریدم
تو با ساکت بودنت نمک به زخم من نزن
خدایا! باشه خنده حرام
چرا نمی زاری از ته دل گریه کنم
نه یک خنده بر لب
نه آسودن از غم
نه چشمم به در منتظر بوده یک شب
دیدی که هیچ کس پناهم نبود
هیچ وقت کسی چشم به راهم نبود
حتی کسی با دل خسته ام
در زندگی تکیه گاهم نبود
خدایا ! از کودکی من تو با من بودی و راه رو به من نشون می دادی
تنهام نزار و با من بمون
تو تنها موندگار منی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر