دیر آمدی ‌ای نگار سرمست

دیر آمدی ‌ای نگار سرمست
زودت ندهیم دامن از دست

بر آتش عشقت آب تدبیر
چندان که زدیم بازننشست

از روی تو سر نمی‌توان تافت
وز روی تو در نمی‌توان بست

از پیش تو راه رفتنم نیست
چون ماهی اوفتاده در شست

سودای لب شکردهانان
بس توبه صالحان که بشکست

ای سرو بلند بوستانی
در پیش درخت قامتت پست

بیچاره کسی که از تو ببرید
آسوده تنی که با تو پیوست

چشمت به کرشمه خون من ریخت
وز قتل خطا چه غم خورد مست

سعدی ز کمند خوبرویان
تا جان داری نمی‌توان جست

ور سر ننهی در آستانش
دیگر چه کنی دری دگر هست

سعدی

زآتش مهری که خود افروختی * * * عشق و جان و پیکرم را سوختی

ز آتش مهری که خود افروختی * * * عشق و جان و پیکرم را سوختی

هر که زین آتش مسوزد پخته نیست؟ * * * وآنکه زین آتش بماند خام کیست؟

ای تو داروی تن تب خیز من * * * وی همه چیز من و هر چیز من

روی ز هر چه غیر تو برتافتم * * * خویشتن را در وجودت یافتم

می گدازد گر چه جانم از فراق * * * زنده می دارد دلم را اشتیاق

راستی را از چه جانم سوختی؟ * * * وین چه آتش بود تو آفروختی؟

خوب کردی بیشتر جانم بسوز * * * هر چه خواهی بر لهیبش بر فروز

عاقبت من یار خود را یافتم * * * نازنین دلدار خود را یافتم

یاد تو روشنگر اسرار من * * * ای خوشا من تا شدی تو یار من

حس میکنم دیگه دوستم نداری

حس میکنم زیادی وجودم

چرا به این زودی ازم بریدی

من که گل سر سبد تو بودم
حس میکنم تو این روزا نمی خوای
یه لحظه هم حتی من و ببینی
حس میکنم دیگه دوستم نداری
کاش میدونستم عشق دیروز من
فردا که شد تو با کی هم نشینی
دوستم نداری میدونم دوستم نداری
اما تو چشمات مبینم که بیقراری
خدا کنه که برگردی تو پیشم
بدون تو من دیونه میشم
دوست ندارم حضور من کنارت
باعث دل خستگیه تو باشه
شاید سفر رفتن من یه فصل تازه ای از زندگی تو باشه
حس میکنم باید از اینجا برم
جایی که هیچکی راهشو بلد نیست
باید برم که قدرمو بدونی
یه مدتی تنها بمونی بد نیست
حس میکنم دیگه دوستم نداری
حس میکنم زیادی وجودم

دلم گرفت اي هم نفس

دلم گرفت اي هم نفس
پرم شکست تو اين قفس
تو اين غبار . تو اين سکوت
چه بي صدا . نفس نفس
از اين نامهربوني ها
دارم از غصه مي ميرم
رفيق روز تنهايي .
يه روز دستاتو مي گيرم
تو اين شب گريه مي توني
پناه هق هقم باشي
تو اي همزاد همخونه
چي ميشه عاشقم باشي؟
دوباره من دوباره تو
دوباره عشق . دوباره ما
دو هم نفس . دو هم زبون
دو... همسفر . دو همصدا
تو اي پايان تنهايي
پناه آخر من باش
تو اين شب مرگي پاييز .
بهار باور من باش
بذار با مشرق چشمات .
شبم روشنترين باشه
ميخوام آيينه خونه
با چشمات همنشين باشه
دلم گرفت اي هم نفس
پرم شکست تو اين قفس
تو اين غبار . تو اين سکوت
چه بي صدا . نفس نفس