دل شکسته

دیگر دل شکسته راهی به تو ندارد
این ساز دل شکسته سوزی ز تو ندارد
دیگر نشان ز این عشق من پیش خود ندارم
دیگر تو را در این دل من پیش خود ندارم
می پرسم از دل خود شاید تو را بیابم
شاید تو را در این دل من پیش خود بیابم
رفتی تو از دل من دیگر تو را نخواهم
دیگر منم دل من دیگر تو را نخواهم
زین پس ز تو دل من دیگر نشان نگیرم
دیگر در این دل خود یادی ز تو نگیرم

ما زیاران چشم یاری داشتیم

هیچ کس اشکی برای ما نریخت
هر که با ما بود از ما می گریخت
چند روزی هست حالم دیدنیست
حال من از این و آن پرسیدنیست
گاه بر روی زمین زل می زنم
گاه بر حافظ تفائل می زنم
حافظ دیوانه فالم را گرفت یک
غزل آمد که حالم را گرفت
ما زیاران چشم یاری داشتیم, خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

عجب آب گل آلودی

آن روز که ما حسرت نان میخوردیم *** سر در بر هم به زیر پر می بردیم
تا سیر شدیم جدا ز هم افتادیم *** ای کاش که از گرسنگی میمردیم
برو ای آن که در اندیشه ی آزار من بودی
برو ای آن که از آزار مستان
مست و خوشنودی
هر آن کس می کند برپای آتش را
کند در چشم خود دودی
عجب آب گل آلودی!
من از اول در این اندیشه بودم تا برم سودی
در آن اندیشه بودی تا مرا رسوا کنی
اما...
مرا خوش نام تر کردی
نکردی کم ،که افزودی
چه غوغایی به پا کردی
چه گردابی!
عجب رودی!
عجب آب گل آلودی!
اگر چه مستم اما مست باهوشم
من آن آتشفشان هستم که خاموشم
همایم من!
همایم من!
مکن هرگز فراموشم
تو خود اینگونه فرمودی
عجب اب گل الودی...

گلهای زیبا طبیعت