آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا
بی وفا، بیوفا حالا که من افتاده ام از پا چرا ؟
نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا ؟
عمر ما ار مهلت امروز و فردای تو نیست
من که یک امروز مهمان توام فردا چرا ؟
نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان نازکن با ما چرا ؟
وه که با این عمر های کوته بی اعتبار
این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا ؟
آسمان چون جمع مشتاقان ، پریشان می کند
درشگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا ؟
شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر
راه عشق است این یکی بی مونس و تنها چرا ؟
بی مونس و تنها چرا ؟
تنها چرا ؟ حالا چرا ?

اشک ساقی

وقتی بغض نگاهت ترک برداشت و شبنم زلال اشک از ديدگانت جاری شد
در چشم بر هم زدنی رگبار اندوه سيلی عظيم شده
مرا به سختی در هم کوبيد!
من به مژگان بلندت چنگ انداخته از خطر رها شدم
امّا صبر کن تا از رنگين کمان نگاه تو آهسته پايين بيايم
مبادا پلک بزنی!!! مي ترسم از چشمانت بيفتم
رها
***



اشک ساقی

قطره ای اشک ز چشم تو فتاد
قطره ای پاک و زلال ،
قطره ای نرم و لطیف ،
شبنمی رنگ همآغوشی گلبرگ و نسیم،
به درخشانی الماس و به شفافی سیم،
ـ قلبم از دیدن اشک تو بلرزید و فسرد،
به دلم اشک تو آتش زد و مرد
و همین قطره مرا ،
تا به ژرفایِ مصیبت زدگی با خود برد.
ـ حیف از آن قطرۀ پاک
که به راه غم عشقِ چو منی،
بی سبب رفته به دیدار هلاک ،
بی گنه ریخته بر دامن خاک .
ـ بیخود این اشک مریز ،
بیخود این گنج نهان در نگهت را مفروش
گر نداری تو دمی ،
تاب دیدار غمی را ز ـ رها ـ
دیده بپوش .
گریه بس کن تو دگر ،
گریه ات جان مرا چنگ زند ،
اشک تو مرغ گرفتار دلم را به قفس سنگ زند
ـ دیده را آب مده از غم دل
مکن اینگونه مرا باز خجل
که دگر طاقت چشمان تو را ،
که دگر طاقت آن دید گریان تو را،
که دگر طاقت رخسار پریشان تو را،
من ندارم گل ناز
ـ پس بیا با من و با دوری راه
تا رسیدن به تجلّی گه راز
تا رسیدن به بلندای نیاز
فارغ از هر غم و هر سوز و گداز
با غم سینه بساز
گریه بس کن تو دگر

امیر ساقریچی / رها

تو را بخشیدم

در ابتدای راه بودم
فاصله ای نبود
یک قدم
تا من!
هزاران قدم تا تو!
یک قدم تا سکوت تو
لحظه ای سکوت من
تا ابد
نبود تو!
معجزه ی دستانت
واژه ای بیگانه!
کوله بار چشمانت خنده های روزگار!
طنین صدایت وصله ای از فرار
آری
بخشیدم
تو را برای همیشه به فاصله ها بخشیدم
تو را به اشک چشمانم بخشیدم
تو را به دنیا بخشیدم...
تورا برای همیشه بخشیدم...

می گویند
یک دقیقه طول میکشد تا شخصی را بیابی
یک ساعت طول میکشد تا او را ستایش کنی
یک روز طول می کشد تا دوستش بداری
ولی یک عمر طول می کشد تا فراموشش کنی...

خدایا شکرت

پروردگارا تو را شکر می کنم
برای تمام نعماتی که امسال به من ارزانی داشتی
برای تمام روزهای آفتابی و برای تمام روزهای غمگین ابری و بارانی.
برای غروبهای آرام وشبهای تاریک و طولانی
تو را شکر میگویم برای سلامتی و بیماری
برای غمها وشادیهایی که امسال به من عطا کردی.
تو را شکر می گویم برای تمام چیزهایی که مدتی به من قرض دادی و سپس باز پس گرفتی.
خدایا شکرت برای تمام لبخندهای محبت بار ، دستان یاری رسان ، برای همه آن عشق و محبت و چیزهای شگفت انگیزی که دریافت کردم.
شکر برای تمام گلها و ستارگان ، برای تمام فرزندان و عزیزانی که دوستم دارند.
خدایا تو را شکر میگویم برای تنهاییم ، برای شغلم ، برای مسائل و مشکلاتم ، برای تردیدها و اشکهایم ، چرا که همه اینها مرا به تو نزدیکتر کرد.
تو را شکر می گویم برای تداوم حیاتم ، برای اینکه سرپناهی در اختیارم نهاده ای ، برای غذایم و برای برآورده کردن تمام نیازم.
امسال چه چیزی در انتظارم است.
پروردگارا همان را میخواهم.که تو برایم خواسته ای.
تنها از تو میخواهم،آنقدر به من ایمان عطا کنی تا در هر آنچه بر سر راهم قرار میدهی تو را ببینم و خواستت را.

آنقدر امید و شجاعت تا نومید نشوم و آنقدر عشق و محبت ... هر روز بیش از روز قبل ، عشق نسبت به خودت و آنان که در اطرافم هستند.
پروردگارا ، به من بردباری ، فروتنی ، و تسلیم و رضا عنایت فرما ، خدایا مرا آن ده که مرا آن به ، و آنچه را که نمیدانم چگونه از تو بخواهم.
پروردگارا ، به من قلبی فرمانبردار، گوشی شنوا ، ذهنی هوشیار ، و دستانی ساعی عنایت فرما تا بتوانم تسلیم رضایت گردم و آنچه را که به کمال برایم خواسته ای بر دیده منت بپذیرم.
خدایا ، بر تمام عزیزانم برکت و بهروزی عطاکن و صلح و دوستی و آرامش بر قلوب انسانها حاکم گردان.
آمین

الله